Szkoda całkowita – kiedy występuje w szkodach z OC i AC

Na zagadnienie szkody całkowitej wpływa przede wszystkim to, z jakiej umowy ubezpieczenia zamierzamy uzyskać odszkodowanie.

Umowy ubezpieczenia AC to umowy dobrowolne. Osoba ubezpieczająca pojazd w zakresie AC godzi się na to, że sposób wyliczania odszkodowania regulują Ogólne Warunki Ubezpieczenia (dalej OWU). Treść zapisów zawartych w OWU będzie w takim przypadku decydować kiedy mamy do czynienia ze szkodą całkowitą a kiedy Ubezpieczony może żądać odszkodowania liczonego jako koszt naprawy pojazdu.

By ustalić czy w danym przypadku zachodzi szkoda całkowita, ubezpieczyciel wylicza koszty naprawy pojazdu. Następnie sprawdza czy koszty te przekraczają wartość określoną w OWU. Jeżeli koszt naprawy pojazdu przekracza określoną procentowo wartość pojazdu (np. 70%), odszkodowanie liczone jest jako szkoda całkowita. Należy dodać, że różni ubezpieczyciele ustalają próg szkody całkowitej w różnych wartościach procentowych (np. 75% wartości pojazdu).

Przy ustaleniu odszkodowania w ramach szkody całkowitej, odszkodowaniem jest różnica pomiędzy wartością pojazdu w stanie nieuszkodzonym, a wartością pozostałości pojazdu (wartość wraku pojazdu).

Przy szkodach z OC czyli w sytuacjach gdy inny kierowca uszkodzi nasz pojazd – odszkodowanie ustala się według zasad ogólnych. Do zastosowania szkody całkowitej nie przyjmuje się stosunku procentowej wartości kosztu naprawy pojazdu do wartości pojazdu. Szkoda całkowita zachodzi wtedy gdy koszty naprawy pojazdu przekraczają jego wartość.

Jak widać, osoba uzyskująca odszkodowanie z polisy OC sprawcy ma prawo do uzyskania odszkodowania pokrywającego w pełni koszt naprawy pojazdu (jeżeli koszt ten nie będzie wyższy niż wartość samego pojazdu).

Odszkodowanie z polisy OC jest zatem zawsze odszkodowaniem pełniejszym niż odszkodowanie z polisy AC