Rzecznik Finansowy skierował w grudniu 2016r. do Sądu Najwyższego wniosek z zapytaniem: Czy art. 50 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, UFG i PBUK ma zastosowanie do szkód powstałych przy udziale psa wykorzystywanego przez rolnika użytkowo w gospodarstwie rolnym.
Pytanie zostało skierowane w związku z istniejącymi znacznymi rozbieżnościami w orzecznictwie sądów powszechnych. Część sądów uważała, że szkody wyrządzone przez psy należące do rolników powinny być uznawane w ramach umowy ubezpieczenia; część sądów była innego zdania.
Jako uzasadnienie braku ochrony ubezpieczeniowej wskazywano, że psy nie są zwierzętami wykorzystywanymi użytkowo przez rolnika w związku z posiadaniem gospodarstwa rolnego.
Sąd Najwyższy w orzeczeniu ogłoszonym w dniu 20 czerwca 2017 stwierdził, że przepis art. 50 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, UFG i PBUK (…) ma zastosowanie do szkód wyrządzonych przez psa wykorzystywanego przez rolnika użytkowo w gospodarstwie rolnym.
Należy podkreślić, że uchwała Sądu Najwyższego może mieć duże znaczenie również dla osób, którym w przeszłości odmówiono wypłat odszkodowań za szkody wyrządzone przez psa należącego do rolnika (np. pies wybiegł z terenu gospodarstwa rolnego i doprowadził do wypadku komunikacyjnego w wyniku którego powstały szkody osobowe). Zgodnie bowiem z art.442 (1) kodeksu cywilnego okres przedawnienia roszczeń z tytułu wypadku komunikacyjnego powodującego poważne urazy ciała wynosi 20 lat.
Do wielu ze starszych spraw można zatem powrócić powołując się na wskazaną uchwałę Sądu Najwyższego.